Początki działalności konserwatorskiej w historii Muzeum sięgają końca XIX wieku i związane są z ówczesnym gromadzeniem zbiorów przez Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk pod kierunkiem Bolesława Erzepkiego. Początkowo stosowano podpatrzone w innych ośrodkach, głównie niemieckich, metody zabezpieczania zbiorów

Rozbudowa działu w okresie międzywojennym i powojennym doprowadziła do funkcjonowania w jego ramach dwóch pracowni: konserwatorskiej i rekonstrukcji ceramiki. Obecnie funkcjonuje jedna, interdyscyplinarna pracownia kierowana przez dyplomowanego konserwatora dzieł sztuki, pełniącego jednocześnie funkcję Głównego Konserwatora MAP.